FRANCJA
książęta Bourbon
	Ludwik I "Kulawy" (Clermont-en-Beauvaisis 1279, +Paryż 29.I.1342) hrabia Clermont-en-Beauvaisis 1317-1327 i 1331-1342, książę Bourbon i hrabia La Marche 1327-1342* Syn Roberta hrabiego Clermont-en-Beauvaisis i wnuk Ludwika IX "Świętego" krola Francji.
	Piotr I (1311, +poległ w bitwie pod Poitiers 19.IX.1356) książę Bourbon, hrabia* Clermont-en-Beauvaisis i La Marche 1342-1356 Syn poprzedniego,
	Ludwik II "Dobry" (4.II.1337, +Montlucon 10.VIII.1410) książę Bourbon 1356-1410, hrabia* Clermont-en-Beauvaisis 1371-1400 Syn poprzedniego,
	Jan I (III.1381, +Londyn 5.II.1434) hrabia* Clermont-en-Beauvaisis 1400-1424, książę Bourbon i hrabia Forez 1410-1434, książę Owernii 1416-1434 Syn poprzedniego,
	Karol I (1401, +Moulins 4.XII.1456) hrabia* Clermont-en-Beauvaisis 1424-1456, książę Bourbon, Owernii i hrabia Forez 1434-1456 Syn poprzedniego,
	Jan II (1426, +Moulins 1.IV.1488) książę Bourbon, Owernii i hrabia Forez* 1456-1488 Syn poprzedniego,
	Karol II (Moulins 1434, +Lyon 13.IX.1488) książę Bourbon, Owernii i hrabia Forez* 1488 Brat poprzedniego,
	Piotr II (1.XII.1438, +Moulins 10.X.1503) hrabia* Clermont-en-Beauvaisis 1476-1503, książę Bourbon, Owernii i hrabia Forez 1488-1503 Brat poprzedniego,
	Zuzanna (10.V.1491, +Château de Châtellerault 28.IV.1521) księżna Bourbon, Owernii, hrabina Clermont-en-Beauvaisis, Forez i La Marche 1503-1521* Córka poprzedniego,
	Karol III (17.II.1490, +6.V.1527) hrabia Montpensier i delfin Owernii 1501-1527, książę Bourbon, Owerni, hrabia Clermont-en-Beauvaisis, Forez i La Marche 1521-1527* Mąż i kuzyn poprzedniej, prawnuk Jana I księcia Bourbon.
książęta Vendôme
	Karol (Vendôme 2.VI.1489, +Amiens 25.III.1537) hrabia Vendôme 1495-1514, książę 1514-1537* Syn Franciszka de Bourbon hrabiego Vendôme.
	Antoni (La Fère, Pikardia 22.IV.1518, +Les Andelys, Eure 17.XI.1562) książę Vendôme 1537-1562 =>* Zobacz niżej Syn poprzedniego,
	Henryk (Pau, Nawarra 13.XII.1553, +Paryż 14.V.1610) książę Vendôme 1562-1607 =>* Zobacz niżej Syn poprzedniego,
królowie Nawarry
	Antoni (La Fère, Pikardia 22.IV.1518, +Les Andelys, Eure 17.XI.1562) król Nawarry 1555-1562* => Zobacz wyżej
	Henryk III (Pau, Nawarra 13.XII.1553, +Paryż 14.V.1610) król Nawarry 1572-1610* => Zobacz wyżej, => Zobacz niżej
	Ludwik II (Fontainebleau 27.IX.1601, +Saint-Germain-en-Laye k.Paryża 14.V.1643) król Nawarry 1610-1620* => Zobacz niżej Syn poprzedniego,
królowie Francji
	Henryk IV (Pau, Nawarra 13.XII.1553, +Paryż 14.V.1610) król Francji 1589-1610 =>* Zobacz wyżej
	Ludwik XIII (Fontainebleau 27.IX.1601, +Saint-Germain-en-Laye k.Paryża 14.V.1643) król Francji 1610-1643 =>* Zobacz wyżej
	Ludwik XIV "Król Słońce" (Saint-Germain-en-Laye k.Paryża 5.IX.1638, +Wersal k.Paryża 1.IX.1715) król Francji 1643-1715* Syn poprzedniego,
	Ludwik XV (Wersal k.Paryża 15.II.1710, +Wersal k.Paryża 10.V.1774) król Francji 1715-1774* Prawnuk poprzedniego,
	Ludwik XVI (Wersal k.Paryża 23.VIII.1754, +Paryż 21.I.1793) król Francji 1774-1791, król Francuzów 1791-1792* Wnuk poprzedniego,
	Ludwik XVIII (Wersal k.Paryża 17.XI.1755, +Paryż 16.IX.1824) król Francji 1814-1824* Brat poprzedniego,
	Karol X (Wersal k.Paryża 9.X.1757, +zamek Graffenberg k.Gorycji, Austria 6.XI.1836) król Francji 1824-1830* Brat poprzedniego,
	Ludwik Filip I (Paryż 6.X.1773, +pałac Claremont k.Esher, Surrey, Anglia 26.VIII.1850) król Francuzów* 1830-1848 Kuzyn poprzedniego,
pretendenci do tronu Francji (linia starsza)
	Ludwik Antoni (Wersal k.Paryża 6.VIII.1775, +Gorycja, Austria 3.VI.1844) książę Angoulême, pretendent do tronu Francji* (jako Ludwik XIX) 1830-1844 Syn króla Karola X,
	Henryk Karol Ferdynand (Henryk V) (Paryż 29.IX.1820, +zamek Frohsdorf, Austria 24.VIII.1883) hrabia Chambord, pretendent do tronu Francji* (jako Henryk V) 1844-1883 Bratanek poprzedniego,
	Jan Karol Maria Izydor (Aranjuez k.Madrytu 15.V.1822, +Brighton, Sussex, Anglia 21.XI.1887) hrabia Montizón, pretendent do tronu Francji* (jako Jan III) 1883-1887 => Zobacz niżej Kuzyn poprzedniego,
	Karol Maria Jan Izydor (Ljubljana 30.III.1848, +Varese, Lombardia, Włochy 18.VII.1909) książę Madrytu, pretendent do tronu Francji* (jako Karol XI) 1887-1909 => Zobacz niżej Syn poprzedniego,
	Jakub Pius Jan Karol (Vevey, Szwajcaria 27.VI.1870, +Paryż 2.X.1931) książę Madrytu i Andegawenii, pretendent do tronu Francji* (jako Jakub I) 1909-1931 => Zobacz niżej Syn poprzedniego,
	Alfons Karol Ferdynand (Londyn 12.IX.1849, +Wiedeń 29.IX.1936) książę San Jaime i Andegawenii, pretendent do tronu Francji* (jako Karol XII) 1931-1936 => Zobacz niżej Stryj poprzedniego,
	Alfons XIII (Madryt 17.V.1886, +Rzym 28.II.1941) król Hiszpanii 1886-1931, pretendent do tronu Francji* (jako Alfons I) 1936-1941 => Zobacz niżej
	Jakub Leopold Izabelin Henryk (Segowia 23.VI.1908, +Sankt Gallen, Szwajcaria 20.III.1975) książę Segowii i Andegawenii, pretendent do tronu Francji* (jako Jakub II lub Henryk VI) 1941-1975 Syn poprzedniego,
	Alfons Jakub Marceli (Rzym 20.IV.1936, +Beaver Creek, Kolorado, USA 30.I.1989) książę Kadyksu i Andegawenii, pretendent do tronu Francji* (jako Alfons II) 1975-1989 Syn poprzedniego,
	Ludwik Alfons Gonzalo (Madryt 25.IV.1974) książę Andegawenii, pretendent do tronu Francji* (jako Ludwik XX) od 1989 Syn poprzedniego,
pretendenci do tronu Francji (linia młodsza, orleańska)
	Ludwik Filip Albert (Paryż 24.VIII.1838, +Stowe, Buckinghamshire, Anglia 8.IX.1894) hrabia Paryża, pretendent do tronu Francji* (jako Filip VII) 1850-1894 Wnuk Ludwika Filipa I króla Francuzów,
	Ludwik Filip Robert (Twickenham k.Londynu 24.VIII.1869, +Palermo 28.III.1926) książę Orleanu, pretendent do tronu Francji* (jako Filip VIII) 1894-1926 Syn poprzedniego,
	Jan Piotr Klemens (Paryż 4.IX.1874, +Larache, Marokko 25.VIII.1940) książę de Guise, pretendent do tronu Francji* (jako Jan III) 1926-1940 Kuzyn poprzedniego,
	Henryk Robert Ferdynand (Château Le Nouvion-en-Thiérache, Aisne, Francja 5.VII.1908, +Cherisy, Eure-et-Loir, Francja 19.VI.1999) hrabia Paryża,* pretendent do tronu Francji (jako Henryk VI) 1940-1999 Syn poprzedniego,
	Henryk Filip Piotr (Woluwe-Saint-Pierre k.Brukseli 14.VI.1933) hrabia Paryża, pretendent do tronu Francji* (jako Henryk VII) od 1999 Syn poprzedniego,
pretendenci do tronu Brazylii
	Piotr Henryk Alfons (Boulogne-Billancourt, Hauts-de-Seine, Francja 3.IX.1909, +Vassouras k.Rio de Janeiro 5.VII.1981) książę Orleanu i Bragança, pretendent do tronu Brazylii* (jako Piotr III) 1921-1981 Prawnuk Ludwika księcia Nemours, drugiego syna Ludwika Filipa I króla Francuzów,
	Ludwik Gaston Maria (Mandelieu-la-Napoule, Alpes-Maritimes, Francja 6.VI.1938) książę Orleanu i Bragança, pretendent do tronu Brazylii* (jako Ludwik I) od 1981 Syn poprzedniego,
HISZPANIA
królowie Hiszpanii
	Filip V (Wersal k.Paryża 19.XII.1683, +Madryt 9.VII.1746) król Hiszpanii 1700-1724 i 1724-1746* Wnuk Ludwika XIV króla Francji,
	Ludwik I (Madryt 25.VIII.1707, +Madryt 31.VIII.1724) król Hiszpanii 1724* Syn poprzedniego,
	Ferdynand VI (Madryt 23.IX.1713, +Villaviciosa de Odón k.Madrytu 10.VIII.1759) król Hiszpanii 1746-1759* Brat poprzedniego,
	Karol III (Madryt 20.I.1716, +Madryt 14.XII.1788) król Hiszpanii 1759-1788* Brat poprzedniego,
	Karol IV (Portici k.Neapolu 11.XI.1748, +Rzym 20.I.1819) król Hiszpanii* 1788-1808 Syn poprzedniego,
	Ferdynand VII (Escorial k.Madrytu 14.X.1784, +Madryt 29.IX.1833) król Hiszpanii* 1808 i 1813-1833 Syn poprzedniego,
	Izabela II (Madryt 10.X.1830, +Paryż 9.IV.1904) królowa Hiszpanii* 1833-1868 Córka poprzedniego,
	Alfons XII (Madryt 28.XI.1857, +El Pardo k.Madrytu 25.XI.1885) król Hiszpanii* 1874-1885 Syn poprzedniej,
	Alfons XIII (Madryt 17.V.1886, +Rzym 28.II.1941) król Hiszpanii 1886-1931* => Zobacz wyżej Syn poprzedniego, urodził się jako pogrobowiec.
	Jan Karol I (Rzym 5.I.1938) król Hiszpanii 1975-2014* Wnuk poprzedniego,
	Filip VI (Madryt 30.I.1968) król Hiszpanii od 2014* Syn poprzedniego,
pretendenci do tronu Hiszpanii (linia karlistowska)
	Karol Maria Izydor (Aranjuez k.Madrytu 29.III.1788, +Triest 10.III.1855) hrabia Molina, pretendent do tronu Hiszpanii* (jako Karol V) 1833-1845 Syn króla Karola IV,
	Karol Ludwik (Madryt 31.I.1818, +Triest 13.I.1861) hrabia Montemolín, pretendent do tronu Hiszpanii* (jako Karol VI) 1845-1861 Syn poprzedniego,
	Jan Karol Maria Izydor (Aranjuez k.Madrytu 15.V.1822, +Brighton, Sussex, Anglia 21.XI.1887) hrabia Montizón, pretendent do tronu Hiszpanii* (jako Jan III) 1860-1868 => Zobacz wyżej Brat poprzedniego,
	Karol Maria Jan Izydor (Ljubljana 30.III.1848, +Varese, Lombardia, Włochy 18.VII.1909) książę Madrytu, pretendent do tronu Hiszpanii* (jako Karol VII) 1868-1909 => Zobacz wyżej Syn poprzedniego,
	Jakub Pius Jan Karol (Vevey, Szwajcaria 27.VI.1870, +Paryż 2.X.1931) książę Madrytu i Andegawenii, pretendent do tronu Hiszpanii* (jako Jakub III) 1909-1931 => Zobacz wyżej Syn poprzedniego,
	Alfons Karol Ferdynand (Londyn 12.IX.1849, +Wiedeń 29.IX.1936) książę San Jaime i Andegawenii, pretendent do tronu Hiszpanii* (jako Alfons Karol I) 1931-1936 => Zobacz wyżej Stryj poprzedniego,
	Franciszek Ksawery Karol Maria (Lukka 25.V.1889, +Zizers, k.Chur, Szwajcaria 7.V.1977) tytularny regent Hiszpanii 1936-1952, pretendent do tronu Hiszpanii* (jako Ksawery I) 1952-1975 => Zobacz niżej Kuzyn poprzedniego,
	Hugo Maria Sykstus (Paryż 8.IV.1930, +Barcelona 18.VIII.2010) pretendent do tronu Hiszpanii* (jako Karol Hugo I) 1975-2010 => Zobacz niżej Syn poprzedniego,
	Sykstus Henryk Hugo (Pau, Francja 22.VII.1940) książę Aranjuez, pretendent do tronu Hiszpanii* (jako Henryk V) od 2010 Brat poprzedniego,
PARMA
książęta Parmy
	Karol I (Madryt 20.I.1716, +Madryt 14.XII.1788) książę Parmy 1731-1735* => Zobacz wyżej
	Filip I (Madryt 15.III.1720, +Alessandria, Piemont 18.VII.1765) książę Parmy 1748-1765* Brat poprzedniego, wychowywał się w Madrycie, interesowała go muzyka i sztuka. Na mocy pokoju w Akwizgranie z 1748 r. kończącego wojnę o sukcesję austriacką Hiszpania otrzymała księstwo Parmy i Piacenzy, a Filip został jej księciem. Państwo był zrujnowane wieloletnią wojną. Książę starał się o podniesienie jego kondycji gospodarczej. Desygnował na pierwszego ministra Francuza Leona Wilhelma Du Tillot, który starał się zreformować państwo, ograniczając wpływy feudałów i kościoła, zakładając liczne manufaktury oraz rozwijając górnictwo. Książę zmarł niespodziewanie w wieku 45 lat w północnych Włoszech w Aleksandrii, podczas podróży do Hiszpanii, towarzysząc córce Marii Ludwice, mającej poślubić infanta Karola, późniejszego króla Karola IV.
	Ferdynand I (Parma 20.I.1751, +Fontevivo k.Parmy 9.X.1802) książę Parmy 1765-1802* Syn poprzedniego, kontynuował jego politykę prohiszpańską i profrancuską, realizowaną przez pierwszego ministra Francuza Leona Wilhelma Du Tillot. W 1769 r. poślubił w Wiedniu Marię Amelię, córkę cesarzowej Marii Teresy. Od tego momentu na dworze parmeńskim uległy wzmocnieniu wpływy austriackie. W 1771 r. Du Tillot został zdymisjonowany i wyjechał do Hiszpanii. Ferdynand został całkowicie zdominowany przez małżonkę. Na mocy układu zawartego w 1801 r. Aranjuez książę został zmuszony przez Francuzów do przekazania im swojego władztwa jako rekompensaty. Syn Ferdynanda, Ludwik miał otrzymać w zamian teren Wielkiego Księstwa Toskańskiego, nazwanego królestwem Etrurii.
	Karol Ludwik (Madryt 22.XII.1799, +Nicea 16.IV.1883) król Etrurii* (jako Ludwik II) 1803-1807, książę Lukki (jako Karol Ludwik) 1824-1847, książę Parmy (jako Karol II) 1847-1849 Wnuk poprzedniego, syn Ludwika I króla Etrurii. Po śmierci ojca w 1803 r. został w wieku 4 lat królem Etrurii pod regencją matki Marii Ludwiki infantki hiszpańskiej, córki króla Karola IV. W 1807 r. cesarz Napoleon I zlikwidował królestwo Etrurii i osiedlił Karola Ludwika i jego matkę we Francji. W ramach rekompensaty obiecano mu tron Północnej Luzytanii, państwa które miało powstać w części Portugalii. Ponieważ w 1808 r. pomiędzy Francją a Hiszpanią wybuchł konflikt plan ten nie został zrealizowany. Po upadku Napoleona I w 1815 r. Parma nie została zwrócona Burbonom ale oddano ją żonie cesarza, Marii Ludwice Habsburg. Natomiast Kongres Wiedeński przyznał matce Karola Ludwika księstwo Lukki, po śmierci której w 1824 r. przypadło ono jemu. W 1847 r. po śmierci ex cesarzowej Francuzów Karol Ludwik ostatecznie odzyskał Parmę. W 1848 r. wybuchła rewolucja wspierana przez króla Sardynii Karola Alberta, która spowodowała abdykację księcia i jego ucieczkę. Został on przywrócony na tron parmeński przez wojska austriackie, ale w 1849 r. ponownie abdykował na rzecz syna Ferdynanda Karola Ludwika, który objął władzę pod imieniem Karola III. Karol Ludwik resztę życia spędził we Francji używając tytułu hrabiego Villafranca. Zmarł w Nicei w 1883 r. przeżywszy swojego jedynego syna i następcę.
	Ferdynand Karol Wiktor (Florencja 14.I.1823, +Parma 27.III.1854) książę Parmy* (jako Karol III) 1849-1854 Syn poprzedniego, kiedy w 1848 r. wybuchła w Parmie rewolucja, która spowodowała abdykację ojca, Ferdynand Karol zbiegł z miasta. Został pojmany w Cremonie i więziony w Mediolanie, uwolniono go dzięki mediacji rządu brytyjskiego. Po krótkim pobycie na Malcie udał się do Neapolu, a później do Livorno, gdzie dołączyła do niego żona Ludwika Maria Burbon, księżna d'Artois. Cała rodzina pojechała do Wielkiej Brytani i osiedliła się w Szkocji. Po stłumieniu rewolucji parmeńskiej przez wojska austriackie Ferdynand Karol objął tron w 1849 r. po abdykacji ojca. W trakcie krótkiego panowanie nie odznaczył się niczym szczególnym. W 1854 r. przechadzając się ulicami Parmy został pchnięty nożem przez nieznanego napastnika, któremu udało się zbiec. Rana okazała się śmiertelna, książę zmarł następnego dnia wieczorem.
	Robert I (Florencja 9.VII.1848, +Viareggio 16.XI.1907) książę Parmy 1854-1859* Syn poprzedniego, objął tron po jego nagłej śmierci w wieku 6 lat. Regencję w imieniu małoletniego księcia sprawowała matka Ludwika Maria Burbon, księżna d'Artois. Robert był faktycznie jedynie nominalnym władcą, kiedy miał 11 lat Parma została zajęta w 1859 r. przez wojska sardyńskie w ramach zjednoczenia Włoch. Utraciwszy tron były książę i jego rodzina cieszyli się znacznym majątkiem we Włoszech, Francji i Austrii. Robert był właścicielem posiadłości Villa Pianore w północnych Włoszech, zamku Chambord we Francji oraz dóbr Schwarzau am Steinfeld niedaleko Wiednia. Był dwukrotnie żonaty, najpierw od 1869 r. ze swoją krewną Marią Pią, córką Ferdynanda II króla Obojga Sycylii, a następnie od 1884 r. z Marią Antoniną, córką Michała I króla Portugalii. Na skutek bliskiego pokrewieństwa z pierwszego małżeństwa Roberta urodziło się sześcioro opóźnionych umysłowo dzieci : Ludwika Maria, Henryk I, Maria Imakulata, Józef I, Maria Teresa i Maria Pia.
pretendenci do tronu Parmy
	Henryk Maria Albert (Rorschach, Sankt Gallen, Szwajcaria 13.VI.1873, +Lukka 16.XI.1939) tytularny* pretendent do tronu Parmy (jako Henryk I) 1907-1939 Syn poprzedniego, opóźniony umysłowo, w związku z powyższym był jedynie tytularnym pretendentem do tronu i pozostawał pod opieką młodszego brata Eliasza. Nigdy się nie ożenił i nie miał potomstwa, a jego dziedzicem został także opóźniony umysłowo brat Józef.
	Józef Maria Piotr (Biarritz, Francja 12.VI.1875, +Lukka 7.II.1950) tytularny* pretendent do tronu Parmy (jako Józef I) 1939-1950 Brat poprzedniego, opóźniony umysłowo, w związku z powyższym był jedynie tytularnym pretendentem do tronu i pozostawał pod opieką młodszego brata Eliasza. Podobnie jak jego starszy brat Henryk nigdy się nie ożenił i nie miał potomstwa.
	Eliasz (Biarritz, Francja 23.VII.1880, +Friedberg, Styria 27.VI.1959) regent tronu Parmy 1907-1950, pretendent do tronu Parmy* (jako Eliasz I) 1950-1959 Brat poprzedniego, najmłodszy syn księcia Roberta z jego pierwszego małżeństwa. Po śmierci ojca w 1907 r. został regentem tronu Parmy w imieniu swoich dwóch opóźnionych umysłowo starszych braci najpierw Henryka I, a później Józefa I. W 1950 r. po śmierci Józefa został oficjalnie uznany za pretendentem do tronu Parmy. Jego dwaj młodsi przyrodni bracia Sykstus i Franciszek Ksawery domagali się podzielenia między nich rodzinnej fortuny, ale przegrali sprawę w sądzie francuskim.
	Robert Hugo (Baden k.Wiednia 7.VIII.1909, +Wiedeń 25.XI.1974) pretendent do tronu Parmy* (jako Robert II) 1959-1974 Syn poprzedniego, po którego śmierci w 1959 r. został sukcesorem pretensji do tronu Parmy. Zmarł bezpotomnie nie ożeniwszy się, a jego następcą został stryj Franciszek Ksawery.
	Franciszek Ksawery Karol Maria (Lukka 25.V.1889, +Zizers, k.Chur, Szwajcaria 7.V.1977) pretendent do tronu Parmy* (jako Ksawery) 1974-1977 => Zobacz wyżej
	Hugo Maria Sykstus (Paryż 8.IV.1930, +Barcelona 18.VIII.2010) pretendent do tronu Parmy* (jako Karol Hugo) 1977-2010 => Zobacz wyżej
	Karol Ksawery Bernard (Nijmegen, Holandia 27.I.1970) książę Piacenzy od 1996, Madrytu od 2003, pretendent do tronu Parmy* (jako Karol IV) od 2010 Syn poprzedniego, studiował nauki polityczne na Uniwersytecie Wesleyan w Connecticut oraz demografię i filozofię na uniwersytecie w Cambridge. Jako syn księżniczki holenderskiej Ireny jest uznawany za członka dynastii orańskiej.
LUKSEMBURG
wielcy książęta Luksemburga
	Jan (zamek Berg 5.I.1921) wielki książę Luksemburga 1964-2000* Wnuk poprzedniego, syn księcia parmeńskiego Feliksa i Karoliny wielkiej księżnej Luksemburga z dynastii nassauskiej. Kształcił się w Luksemburgu i Wielkiej Brytanii. Z okazji osiągnięcia pełnoletności otrzymał tytuł następcy tronu. W 1940 r. w przeddzień inwazji niemieckiej wyemigrował wraz z rodziną początkowo do Paryża, a później do Kanady. W listopadzie 1942 r. jako ochotnik zaciągnął się do armii brytyjskiej i służył w Gwardii Irlandzkiej. Po szkoleniu w Aldershot, w marcu 1943 r. został porucznikiem, a rok później kapitanem. W czerwca 1944 r. brał udział w lądowaniu aliantów w Normandii. Uczestniczył w bitwie pod Caen, wyzwalaniu Brukseli oraz Luksemburga, a później walczył w Niemczech. W 1953 r. poślubił Józefinę Karolinę córkę króla Belgii Leopolda III. W 1964 r. wstąpił na tron luksemburski po abdykacji matki. W 2000 r. zrzekł się tronu na rzecz najstarszego syna Henryka.
	Henryk (Wesseling, Niemcy 6.IV.1955) wielki książę Luksemburga od 2000* Syn poprzedniego i księżniczki belgijskiej Józefiny Karoliny. Ukończył studia w dziedzinie nauk politycznych na uniwersytecie w Genewie. Uczęszczał do Royal Military Academy Sandhurst. W 1998 r. został wybrany na członka Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. Wstąpił na tron luksemburski po abdykacji ojca w 2000 r. Książę jest patronem wielu krajowych organizacji sportowych, dowódcą armii luksemburskiej w randze generała oraz honorowym majorem brytyjskiego Regimentu Spadochronowego. W 1981 r. poślubił Kubankę Marię Teresę Mestre.
SYCYLIA I NEAPOL
królowie Neaoplu i Sycylii (później Obojga Sycylii)
	Filip IV (Wersal k.Paryża 19.XII.1683, +Madryt 9.VII.1746) król Neapolu i Sycylii 1700-1713* => Zobacz wyżej
	Karol VII (IV) (Madryt 20.I.1716, +Madryt 14.XII.1788) król Neapolu* (jako Karol VII) i Sycylii (jako Karol IV) 1735-1759 => Zobacz wyżej
	Ferdynand I (IV, III) (Neapol 12.I.1751, +Neapol 4.I.1825) król Neapolu* (jako Ferdynand IV) 1759-1799, 1799-1806 i 1815-1816, król Sycylii (jako Ferdynand III) 1759-1816, król Obojga Sycylii 1816-1825 Syn poprzedniego, objął rządy w 1759, kiedy jego ojciec został królem Hiszpanii. Z uwagi na małoletniość pozostawał pod regencją Bernarda Tanucciego. W dzieciństwie i młodości oddawał się ulubionym sportom i rozrywkom kosztem edukacji. Wyrósł na atletycznie zbudowanego mężczyznę pozbawionego ogłady i wykształcenia. W 1768 r. zawarł małżeństwo z Marią Karoliną córką cesarzowej Marii Teresy, a siostrą cesarzy Józefa II, Leopolda II i Marii Antoniny królowej Francji. Po wybuchu rewolucji francuskiej przystąpił do I koalicji antyfrancuskiej. W 1799 r. utracił przejściowo Neapol na rzecz zwolenników republiki, którzy powołali tam krótko istniejącą Republikę Partenopejską. W 1805 r. przystąpił do III koalicji antyfrancuskiej. W 1806 r. Francuzi opanowali Neapol, ogłosili obalenie dynastii Burbonów i desygnowali na tron Neapolu i Sycylii Józefa Bonaparte brata cesarza Napoleona I. Ferdynand zbiegł na Sycylię, gdzie zdołał się utrzymać przy władzy. Po upadku Napoleona I w 1815 r. Ferdynand odzyskał Neapol, a w 1816 r. proklamował unię dwóch państwa Neapolu i Sycylii jako Królestwo Obojga Sycylii.
	Franciszek I (Neapol 19.VIII.1777 +Neapol 8.XI.1830) król Obojga Sycylii 1825-1830* Syn poprzedniego, po proklamowaniu Królestwa Obojga Sycylii w 1816 r. otrzymał tytuł księcia Kalabrii. Początkowo jako następca tronu miał poglądy liberalne, po wstąpieniu na tron w 1825 r. zaczął skłaniać się ku konserwatyzmowi. Nie brał udziału w rządach, władzę w jego imieniu sprawowali faworyci i mianowani urzędnicy, natomiast Franciszek mieszkał ze swoimi kochankami, chroniony przez żołnierzy, obawiając się spisku na swoje życie.
	Ferdynand II "Król Bomba" (Palermo 12.I.1810 +Caserta 22.V.1859) król Obojga Sycylii 1830-1859* Syn poprzedniego, początkowo był władcą bardzo popularnym ze względu na swoje liberalne poglądy. Po wstąpieniu na tron w 1830 r. wydał edykt, w którym obiecał zająć się w szczególności utworzeniem bezstronnego sądownictwa i zreformować finanse państwowe. Jego celem była rządzenie królestwem w taki sposób, który zapewnić ludziom szczęście i dobrobyt. W pierwszych latach panowania król obniżył podatki, polecił wybudować pierwszą we Włoszech kolej łączącą Neapol z pałacem królewskim w Portici. Jego flota posiadała pierwszy statek parowy na Półwyspie Apenińskim, a pomiędzy Neapolem i Palermo na Sycylii uruchomiono pierwsze połączenie telegraficzne. Jednak już w 1837 r. jego wojska brutalnie stłumiły sycylijskie demonstracje żądające uchwalenia liberalnej konstytucji. W 1847 r. król rozkazał stłumić zamieszki jakie wybuchły w Reggio di Calabria i w Mesynie. Kolejne zamieszki z 1848 r. zmusiły Ferdynanda II do zagwarantowania konstytucji opartej na edykcie z 1830 r. W 1849 r. król rozwiązał parlament i ponownie rozpoczął rządy absolutystyczne. W tym czasie Sycylia ogłosił niepodległość oraz detronizację dynastii Burbonów. W odpowiedzi władca wysłał na wyspę 20 000 armię w celu stłumienia powstania. Flota królewska przypłynęła do Mesyny i już po poddaniu się miasta niszczyła je w sposób barbarzyński przez osiem godzin. Ta akcja spowodowała, że Ferdynand otrzymał przydomek "Król Bomba". Wystąpienie na Sycylii zostało krwawo stłumione.
	Franciszek II (Neapol 16.I.1836 +Arco 27.XII.1894) król Obojga Sycylii 1859-1861* Syn poprzedniego, człowiek słabo wykształcony o chwiejnym charakterze, podatny na wpływy otoczenia. Po objęciu tronu mianował premierem rządu Karola Filangieriego, zwolennika zawarcia przymierza z Królestwem Sardynii. Próba namówienia Franciszka, aby podpisał przymierze oraz żeby zmienił konstytucję kraju na bardziej nowoczesną zakończyła się fiaskiem, a w efekcie dymisją premiera. W 1860 r. na Sycylii wybuchły zamieszki, które przerodziły się w powstanie. W miejscowości Marsala wylądował Garibaldi wraz ze słynnym tysiącem czerwonych koszul. Opanowanie wyspy zajęło mu kilka dni. Przestraszony król zgodził się na uchwalenie konstytucji, co było jednak przyczyną wybuchu niezadowolenia w Neapolu. Garibaldi przekroczył cieśninę mesyńską, a Franciszek opuścił Neapol udając się do Gaety, zdobytej przez siły rewolucyjne dopiero na początku 1861 r. Ostatecznie Królestwo Obojga Sycylii zostało włączone do Włoch, a były monarcha wiódł wraz z małżonką wędrowne życie podróżując po Austrii, Francji i Bawarii.
pretendenci do tronu Obojga Sycylii
	Alfons Maria Józef (Caserta 28.III.1841 +Cannes 26.V.1934) hrabia Caserty, książę Castro, Kalabrii 1894-1934, pretendent do tronu Obojga Sycylii 1894-1934* Brat poprzedniego, po którego śmierci w 1894 r. odziedziczył tytuł księcia Kalabrii i przejął pretensję do tronu sycylijskiego.
	Ferdynand Pius (Rzym 25.VII.1869 +Lindau, Bawaria 7.I.1960) książę Kalabrii 1934-1960, pretendent do tronu Obojga Sycylii 1934-1960* Syn poprzedniego, po którym w 1934 r. odziedziczył tytuł pretendenta do tronu Królestwa Obojga Sycylii. Ponieważ jego jedyny syn Ruggero książę Noto zmarł jako trzynastoletni chłopiec w 1914 r. więc spadkobiercą Ferdynanda Piusa oraz dziedzicem pretensji do tronu sycylijskiego został jego bratanek Alfons Maria Leon. Jednak część członków rodu nie uznała tej decyzji uznając za pretendenta do tronu Rajnera Marię Benedykta, młodszego brata Ferdynanda. Od tego czasu występują dwaj pretendenci do tronu Królestwa Obojga Sycylii, reprezentujący linie Kalabria i Castro.
pretendenci do tronu Obojga Sycylii (linia Kalabria)
	Alfons Maria Leon (Madryt 30.XI.1901 +Madryd 3.II.1964) książę Kalabrii, pretendent do tronu Obojga Sycylii 1960-1964* Bratanek poprzedniego, syn Karola Tankreda księcia sycylijskiego. Po śmierci stryja w 1960 r. odziedziczył tytuł księcia Kalabrii i został uznany za głowę rodu Burbonów sycylijskich przez część jej członków. Jako wnuk króla Hiszpanii Alfonsa XII tytuł infanta Hiszpanii i w latach 1904-07 był nawet następcą tronu tego królestwa.
	Karol Maria Alfons (Lozanna 16.I.1938 +Retuerta del Bullaque 5.X.2015) książę Kalabrii, pretendent do tronu Obojga Sycylii 1964-2015* Syn poprzedniego, po którego śmierci w 1964 r. został pretendentem do tronu sycylijskiego z linii Kalabria. W 1994 r. otrzymał tytuł infanta Hiszpanii i został uznany przez króla Jana Karola I za jedynego legalnego pretendenta do tronu sycylijskiego. Pretendent mieszka wraz z rodziną w Madrycie, jest udziałowcem w kilku firmach, jest przewodniczącym Królewskiej Rady Rycerskich Zakonów Santiago, Calatrava, Alcántara i Montesa.
	Piotr Jan Maria (Madryt 16.X.1968) książę Kalabrii, pretendent do tronu Obojga Sycylii od 2015* Syn poprzedniego, po którego śmierci w 2015 r. został pretendentem do tronu sycylijskiego z linii Kalabria.
pretendenci do tronu Obojga Sycylii (linia Castro)
	Rajner Maria Benedykt (Cannes 3.XII.1883 +Roquebrune-sur-Argens, Francja 13.I.1973) książę* Castro, pretendent do tronu Obojga Sycylii 1960-1966 Brat Ferdynanda Piusa księcia Kalabrii, po którego śmierci w 1960 r. został uznany za głowę rodu Burbonów sycylijskich przez część jej członków. Drugim pretendentem został jego bratanek Alfons książę Kalabrii. W 1923 r. poślubił swoją kuzynkę Marię Karolinę hrabinę Zamoyską, córkę hrabiego Andrzeja Przemysława i księżniczki sycylijskiej Marii Karoliny.
	Ferdynand Maria Andrzej (Podzamcze k.Garwolina 28.V.1926 +Roquebrune-sur-Argens, Francja 20.III.2008) książę* Castro, pretendent do tronu Obojga Sycylii 1966-2008 Syn poprzedniego, został uznany za pretendenta do tronu sycylijskiego po abdykacji ojca w 1966 r. Był Wielkim Mistrzem Świętego Wojskowego Konstantyńskiego Zakonu Świętego Jerzego i Królewskiego Zakonu Franciszka I.
	Karol Maria Bernard (Saint-Raphaë, Var, Francja 24.II.1963) książę Castro, pretendent do tronu Obojga Sycylii od 2008* Syn poprzedniego, po którego śmierci w 2008 r. przejął pretensje do tronu sycylijskiego jako przedstawiciel linii Castro. Uważany za Wielkiego Mistrza Świętego Wojskowego Konstantyńskiego Orderu Świętego Jerzego, Orderu Świętego Ferdynanda, Orderu Świętego Januarego, Orderu Świętego Jerzego i Reunionu i Królewskiego Orderu Franciszka I.


	® copyright reserved by Michał Czechowski